uç

is., -cu

1) Genellikle uzun bir nesnenin incelerek biten son ve sivri noktası

Bu resmin iki gözü bir makasın ucu ile oyulmuştu.

- A. Gündüz

2) Bir şeyin baş veya son noktası

3) Bir şeyin kenarı

Kırk kişilik bir masanın bir ucunda, üç kişiyiz.

- R. H. Karay

4) Bir uzaklığın son noktası

İstikbal bu yolun ucundan bir güneş gibi doğuyor.

- F. R. Atay

5) Bir şeyin başı, tepesi

6) sf. Bir şeye gereğinden çok fazla bağlanan, önem veren, ekstrem

7) tar. Türk devletlerinde genellikle sınır boylarındaki eyalet ve sancak

Birleşik Sözler

- uç beyi

- uçkurutan

- uç uca

- uçtan uca

- ucu açık

- ucu kapalı

- ucu ucuna

- artı uç

- aşırı uç

- eksi uç

- ileri uç

- orta uç

- ayakucu

- ayak ucu

- baş ucu

- cirit ucu

- göz ucu

- ipucu

- işin ucu

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- uç vermek

- <

- ucu (herhangi birine) dokunmak

- ucu ortası belli olmamak

- ucunda (bir şey) bulunmak

- ucundan tutmak

- ucunu bulmak

- ucunu kaçırmak