Dili algılayışı, dili kullanışı, düşünce sistemi, yargılaması, usa vurması hep kendine has.
- N. MeriçÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
vurma — is. Vurmak işi Birleşik Sözler başvurma usa vurma … Çağatay Osmanlı Sözlük
anlık — sf., ğı 1) Kısa süren, bir an içinde olan, enstantane Beni hatırlatıyor, benimle olmayı anlık bir duygu hâlinde olsa da istiyor muydu? T. Buğra 2) is., ruh b. Duyu ve iradeden ayrı olarak düşünülen bilme melekesi, anlama gücü, usa vurma,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
beyin — is., yni, anat. 1) Kafatasının üst bölümünde beyin zarı ile örtülü, iki yarım yuvar biçiminde sinir kütlesinden oluşan, duyum ve bilinç merkezlerinin bulunduğu organ, dimağ 2) Muhakeme, usa vurma 3) mec. Bir şeyi yönetmede önemli görevi olan… … Çağatay Osmanlı Sözlük
gerileme — is. 1) Gerilemek işi 2) biy. Bir dokunun, bir organın bir evrim geçirmesi veya bir yapının basitleşmesi 3) man. Sonuçlardan ilkelere, etkilerden sebeplere ve birleşiklerden yalınçlara doğru usa vurma işlemi 4) ruh b. Kavrama yeteneğinin giderek… … Çağatay Osmanlı Sözlük
ikilem — is., man. 1) İki önermesi bulunan ve her iki önermenin vargısı olan tasım, kıyasımukassem, dilemma 2) İnsanı istenmeyen seçeneklerden birini, çoğunlukla iki seçenekten birini izlemeye zorlayan tartışma, sorun veya usa vurma durumu Atasözü, Deyim… … Çağatay Osmanlı Sözlük
muhakeme — is., huk., Ar. muḥākeme 1) Yargılama 2) fel. Usa vurma Daima felsefe yapmaya hazır, kurulmuş bir makineye benzeyen ukala dimağım muhakemeye başladı. Ö. Seyfettin 3) mec. Bir sorunu çözmek için çıkar yol arama Güldüm, şu muhakemem ne garip… … Çağatay Osmanlı Sözlük
teorem — is., man., Fr. théorème 1) Kanıtlanabilen bilimsel önerme 2) Mantıksal usa vurma ile kanıtlanan önermenin veya özelliğin bildirimi … Çağatay Osmanlı Sözlük
us — is. Akıl Birleşik Sözler us dışı us payı usa vurma … Çağatay Osmanlı Sözlük
uslamlama — is., fel. Usa vurma Bu uslamlama karşısında, yerel seçimlerin iktidarı belirleyemeyeceği inancı tümden temelsiz düşmektedir. M. C. Anday Birleşik Sözler kayıtımla uslamlama … Çağatay Osmanlı Sözlük
yeti — is., fel. 1) İnsanda bulunan, bir şey yapabilme yeteneği, meleke Aklımız fikrimiz hep insanda, yetilerimizi var gücümüzle çoğaltıp onun rahatlığına çalışıyoruz. A. Erhat 2) ruh b. Bellek, usa vurma, algılama veya imgeleme gibi insanın doğuştan… … Çağatay Osmanlı Sözlük
