- uyumlu
- sf.
Uyumu olan, ahenkli, mevzun
Kadından anladığı, uyumlu arkadaşlık, çıtkırıldım olmamak, güzel, alımlı olmaktı.
- N. Cumalı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Kadından anladığı, uyumlu arkadaşlık, çıtkırıldım olmamak, güzel, alımlı olmaktı.
- N. CumalıÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
ahenk almak — uyumlu duruma gelmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
mülayım — uyumlu, ağır başlı sakin kendisi ile anlaşılır … Beypazari ağzindan sözcükler
ahenkli — sf. 1) Uyumlu, düzenli Pürüzsüz, tane tane şarkı söyler gibi ahenkli bir konuşma tarzı vardı. H. Taner 2) Eğlenceli … Çağatay Osmanlı Sözlük
Atatürkçülük — is., ğü, öz. 1) Atatürk ün düşünce ve uygulamalarından kaynaklanan, Türk Devleti nin bağımsızlık ve bütünlüğünü, millî egemenliğini, kişi özgürlüğünü, çağdaş olmayı amaçlayan, akla, bilime ve gerçeğe dayanan, evrensel ağırlıklı, geleceğe yönelik … Çağatay Osmanlı Sözlük
barınmak — 1) Doğa etkilerinden korunmak için kapalı bir yere sığınmak 2) nsz Yerleşmek, yaşamak için uygun şartlar bularak oturmak Dosdoğru teyzemin evine gidecektim, iyi kötü barınacak bir yer... P. Safa 3) Bir yerde yatarak geceyi geçirmek 4) nsz, mec.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
denge — is. 1) Bir nesnenin veya bir insanın devrilmeden durma hâli, muvazene, balans 2) Zihinsel ve duygusal uyum, istikrar Ruhsal denge. 3) Siyasi güçlerin, yetkilerin birbirini sınırlayacak biçimde dağıtılması 4) Ekonomik hayatın uyumlu düzeni 5) fiz … Çağatay Osmanlı Sözlük
evren — is., gök b. 1) Gök varlıklarının bütünü, kâinat, cihan, âlem, kozmos Eski yorumcular daha ileri gitmiş, evrenin yaratılmasında ve doğanın kurallarında bile matematik bir öz bulmuşlardır. H. Taner 2) Düzenli ve uyumlu bir bütün olarak düşünülen… … Çağatay Osmanlı Sözlük
hesapçı — sf. 1) Hesabını iyi bilen, tutumlu 2) Çıkarını kollayan, davranışlarını buna göre düzenleyen (kimse) İşi tıkırında insanlar her zaman uyumlu, aynı zamanda da hesapçı kişilerdir. S. İleri … Çağatay Osmanlı Sözlük
iş bilimi — is. İnsanın, makinenin ve çevrenin bir arada uyumlu ve verimli bir biçimde çalışmasını inceleyen bilim dalı, ergonomi … Çağatay Osmanlı Sözlük
mevzun — sf., esk., Ar. mevzūn 1) Biçimli, düzgün, oranlı, uyumlu Mevzun vücut. 2) ed. Ölçülü Mevzun bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük