Babası, dağdan gelme, dangıl dungul bir yabaniymiş.
- S. M. AlusÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
yabanı — sif. 1. Çöldə özbaşına bitən; vəhşi. Yabanı bitki. Yabanı çiçək. – Sən sevgili vətənciyimin gül fidanısan; Sən bir gözəlcə qönçəsən, amma yabanısan. A. S.. // Cır. Yabanı meyvə. Yabanı armud. 2. Əhliləşməmiş, vəhşi, yırtıcı. Yabanı pişik. Yabanı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yabani incir — is., bit. b. 1) İncir ağacının yabani türü 2) Yaban inciri … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani kimyongiller — is., ç., bit. b. Ayrı taç yapraklı iki çeneklilerden, yabani kimyon, peygamber ağacı vb. bitkileri içine alan bir familya … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani menekşe — is., bit. b. Menekşe çiçeğinin yabani bir türü … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani mercanköşk — is., bit. b. Mercanköşk çiçeğinin yabani bir türü, farekulağı (Origanum vulgare) … Çağatay Osmanlı Sözlük
YABANİ — Yabana mensub. Issız yerlerde yaşıyan. Yabancı, alışmamı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
yabani akdiken — is., bit. b. Hünnapgillerden, yaprakları almaşık, kırmızı renkli yemişi olan bir bitki (Rhamnus frengula) … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani enginar — is., bit. b. Kenger … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani gül — is., bit. b. Yaban gülü … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani hayvan — is. Ehlîleşmemiş, vahşi ve yırtıcı hayvanların genel adı … Çağatay Osmanlı Sözlük
