- bitişken
- sf., dbl.
Kelime üretim ve çekiminde ekler getirilirken kökü veya gövdesi değişikliğe uğramayan, bitişimli, iltisakiBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
bitişken
Look at other dictionaries:
bitişken dil — is., dbl. Kelime kökleri değişmeyen, eklerle türetilen dil, iltisaki dil Türk dili, Macar dili, Moğol dili bitişken dildir … Çağatay Osmanlı Sözlük
bitişimli — sf., dbl. Bitişken … Çağatay Osmanlı Sözlük
bitişkenlik — is., ği 1) Bitişken olma durumu 2) dbl. Yeni bir kelime türetmek için köklere ek getirme özelliği … Çağatay Osmanlı Sözlük
dil — 1. is. 1) Ağız boşluğunda, tatmaya, yutkunmaya, sesleri boğumlamaya yarayan etli, uzun, hareketli organ, tat alma organı Ağzımı dolduran kocaman dil, kelimelere yer bırakmıyor ki... Y. Z. Ortaç 2) Birçok aletin uzun, yassı ve çoğu hareketli… … Çağatay Osmanlı Sözlük
eklemeli — sf. Bitişken … Çağatay Osmanlı Sözlük
iltisaki — sf., dbl., esk., Ar. iltiṣāḳī Bitişken Birleşik Sözler iltisaki dil … Çağatay Osmanlı Sözlük
iltisaki dil — is., dbl. Bitişken dil … Çağatay Osmanlı Sözlük
