- evcil hayvan
- is.
Evde bakılabilen, insana alışmış olan, evcilleştirilmiş hayvan
... bazı kimselerin üç dört koyun ve ineğinden başka evcil hayvanı yoktur.
- Halikarnas Balıkçısı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
evcil hayvan
Look at other dictionaries:
hayvan — is., Ar. ḥayvān 1) Duygu ve hareket yeteneği olan, içgüdüleriyle hareket eden canlı yaratık İnce ruhlu insanlar gibi Atatürk de hayvanları severdi. F. R. Atay 2) sf., mec. Akılsız, duygusuz, kaba, hoyrat (kimse) 3) hkr. Kızılan bir kimseye… … Çağatay Osmanlı Sözlük
evcil — sf. 1) Eve ve insana alışmış, kendisinden yararlanabilen (hayvan), ehlî, yabani karşıtı Ham ağaçları evcile çeviririm, aşı yapmayı bilirim, budamayı bilirim. N. Araz 2) Yerli Birleşik Sözler evcil hayvan … Çağatay Osmanlı Sözlük
domuz — is., hay. b. 1) Çift parmaklılardan, eti ve yağı için beslenen evcil hayvan (Susacrofa domestica) 2) hlk. Hain, aksi, ters, inatçı kimse Domuzun malı için can tüketmeye mi geldik dünyaya? R. H. Karay Birleşik Sözler domuz arabası domuzayağı domuz … Çağatay Osmanlı Sözlük
koyun — 1. is., ynu 1) Kollar arası, kucak Ninem bizde bulunduğu zamanlar onun koynundan başka bir yerde yattığımı hiç bilmem. Y. K. Karaosmanoğlu 2) Göğüsle giysi arası Kesesini koynunda taşır. 3) mec. Koruyucu, şefkatli çevre Hepimiz bu yurdun koynunda … Çağatay Osmanlı Sözlük
yabani — sf. 1) Doğada yaşayan, evcil olmayan (hayvan), evcil karşıtı 2) Doğada kendiliğinden yetişen (bitki) 3) mec. Görgüsü olmayan, kaba ve hoyrat (kimse) Babası, dağdan gelme, dangıl dungul bir yabaniymiş. S. M. Alus Birleşik Sözler yabani akdiken… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kedi — is., hay. b. Kedigillerden, köpek dişleri iyi gelişmiş, kasları çevik ve kuvvetli evcil veya yabani, küçük memeli hayvan, pisik (Felis domesticus) Evcil kedi. Ankara kedisi. Van kedisi. Birleşik Sözler kediayağı kedi balı kedi balığı kedibastı… … Çağatay Osmanlı Sözlük
ahır — is., Far. āḫūr Evcil büyükbaş hayvanların barındığı kapalı yer, hayvan damı Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller ahıra çekmek ahıra çevirmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
av — is. 1) Karada, denizde, gölde veya akarsularda evcil olmayan hayvanları vurma veya yakalama işi Ava giden avlanır. Av köpeği avdan kalmaz. 2) Bir hayvanın bir başka hayvanı yemek için yakalaması 3) Bu yollarla yakalanan hayvan 4) mec. Tuzağa… … Çağatay Osmanlı Sözlük
Beç tavuğu — is., hay. b. Tavukgillerden, başı küçük ve çıplak, tüyü mavimtırak kül renginde, tavuk büyüklüğünde, evcil bir hayvan (Numida meleagris) … Çağatay Osmanlı Sözlük
kümes — is., Rum. 1) Tavuk, hindi vb. evcil hayvanların barınmasına yarayan kapalı yer Ne kümeste tavuk bırakırmış ne ahırda hayvan ne de ağılda koyun... H. R. Gürpınar 2) mec. Ufak ev Biriktirdiğimiz para ile bir kümes edindik. Birleşik Sözler kümes… … Çağatay Osmanlı Sözlük
