- haşir
- is., -şri, esk., Ar. ḥaşr
1) Toplanma, bir araya gelme2) din b. Kıyamet gününde ölülerin diriltilip mahşere çıkarılması
Haşre kadar beklesen bu iş olmaz.
Birleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
haşir
Look at other dictionaries:
hasır — 1. is., srı, esk., Ar. ḥaṣr Ayırma, bir şeyi özgü kılma Birleşik Sözler hasretmek hasrolunmak 2. is., Ar. ḥaṣīr 1) Saz, kabuk, yaprak vb. bir bitki maddesiyle örülmüş taban veya tavan örtüsü 2) sf. Tamamı veya bir bölümü böyle bir örgüden… … Çağatay Osmanlı Sözlük
hasîr — (A.) [ ﺮﻴﺼﺣ ] hasır … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
HÂŞİR — Haşreden, toplayan. Cem eden. * Hz. Peygamber in (A.S.M.) bir ismi. Haşir meydanında bütün insanlar mübarek izlerinde haşr olup toplanacaklarından Delâil i Hayrat ta bu isimle mezkurdur. (Bak: Haşr … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
haşir neşir — is. Kaynaşma, bir arada olma Çocukluğum, doğayla haşir neşir, mutlu bir çocuk olarak geçmişti. C. Uçuk Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller haşir neşir etmek haşir neşir olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
hasır çelik — is., ği, mim. İnşaatlarda düz yüzeylere atılacak betonun içine konulan, hasır biçiminde örülmüş malzeme, hasır demir … Çağatay Osmanlı Sözlük
hasır otu — is., bit. b. Hasır otugillerden, bataklıklarda yetişen düz, ince uzun ve dayanıklı olan yaprakları kıtık yapmaya, hasır ve zembil örmeye yarayan bir saz, su kamışı, kofa, kiliz (Typha) … Çağatay Osmanlı Sözlük
haşır haşır — zf. Haşır huşur … Çağatay Osmanlı Sözlük
haşır huşur — zf. Sert ve kuru şeyler haşırdayarak, haşırtılı ses çıkararak, haşır haşır … Çağatay Osmanlı Sözlük
hasır demir — is., mim. Hasır çelik … Çağatay Osmanlı Sözlük
hasır otugiller — is., ç., bit. b. Su kıyılarında yetişen, örneği hasır otu olan bir bitki familyası … Çağatay Osmanlı Sözlük
