ilkel memeliler — is., ç., hay. b. Bazı sınıflandırmalara göre memeliler sınıfının tek delikliler ile soyu tükenmiş olan bazı ilkel yapılı memelileri içine alan bir alt sınıfı … Çağatay Osmanlı Sözlük
İLKEL — (Bak: İbtidâi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ilkel toplum — is., top. b. Yazılı kültürü bulunmayan, sanayileşmemiş, şehirleşmemiş tarım toplumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
MEVADD-I İBTİDÂİYE — İlkel maddeler, ham maddeler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
canlıcılık — is., ğı, fel. 1) Olup bitenin, ruhlar alanının gizli güçleri tarafından yönetildiğine inanan ilkel anlayış, animizm 2) Bağımsız bir ruhsal varlığın insanda ve doğa nesnelerinde yerleşik olduğuna inanan ilkel dinî görüş 3) Tek ve aynı ruhun fikrî… … Çağatay Osmanlı Sözlük
çakaralmaz — is. 1) Basit, ilkel çakmak 2) Basit, ilkel tabanca 3) sf. Kalitesiz Nasıl oldu bilmem eğilip yakarken çakaralmaz çakmak kıvılcım çıkardı. B. Felek 4) sf., argo İşe yaramayacak durumda olan, bozuk … Çağatay Osmanlı Sözlük
ilkelce — sf. 1) İlkel 2) zf. İlkel bir biçimde … Çağatay Osmanlı Sözlük
ilkelleşmek — nsz 1) İlkel bir durum almak 2) İlkel bir duruma gelmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
toplum — is., top. b. 1) Aynı toprak parçası üzerinde bir arada yaşayan ve temel çıkarlarını sağlamak için iş birliği yapan insanların tümü, cemiyet İlkel toplum. 2) Topluluk Birleşik Sözler toplum bilimci toplum bilimi toplum dışı toplum dışılama to … Çağatay Osmanlı Sözlük
ağ mantarlar — is., ç., bit. b. İnsan ve hayvanlarda hastalığa yol açan ve birçok türü içine alan ilkel bitkiler topluluğu … Çağatay Osmanlı Sözlük
