nüfuzlu — sif. Nüfuzu, hörməti, etibarı olan; sözükeçən. Nüfuzlu adam. – <Qəhrəman:> Eşitdiyimə görə bu evin sahibi şəhərin ən böyük və nüfuzlu bəyi imiş. H. N.. <Məsmə:> . . Onlar kənddə nüfuzlu, kəramət sahibi seyidlər hesab olunurdular. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mötəbər — sif. <ər.> 1. Etibarlı, inanılan, inanıla biləcək, etibar edilən. Mötəbər mənbələrə görə. . . – <Ağa Kərim:> . . Bu saatda hakimi şər yanında Ağa Mərdandan mötəbər kimsənə yoxdur. M. F. A.. Bir neçə mötəbər, bu işdən xəbərdar adamlar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
erkli — sf. Erki olan, nüfuzlu, muktedir, kadir … Çağatay Osmanlı Sözlük
kuvvetli — sf. 1) Gücü çok olan, zorlu, şiddetli Güneşin en yüksek, rüzgârın en kuvvetli olduğu an kavga azıyor. H. E. Adıvar 2) Sağlam, dayanıklı olan Beyaz şayaklar giymiş, kuvvetli gürbüz yüzü, ensesi güneşten yanmış sporcu. Ö. Seyfettin 3) Görevini iyi… … Çağatay Osmanlı Sözlük
mizaçgirlik — is., ği Mizaçgir olma durumu Nüfuzlu akrabasından yardım ve kendi mizaçgirliği sayesinde bir iki senede parlamış, büyük bir hariciye memuru olmuş. R. N. Güntekin … Çağatay Osmanlı Sözlük
parlamak — nsz 1) Güçlü bir ışık çıkarmak, ışık saçmak O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; / O benimdir, o benim milletimindir ancak. M. A. Ersoy 2) Bir ışık kaynağından gelen ışınları yansıtmak Ayna parlıyor. 3) Tutuşup alev çıkarmak Pof diye gaz… … Çağatay Osmanlı Sözlük
senli benli — sf. 1) Aşırı derecede samimi Senli benli davranışlarıyla, Turhan ın derlenip toparlanmak, ölçülü olmak için gösterdiği çabayı hiçe indiriyordu. N. Cumalı 2) zf. Aşırı ölçüde samimi olarak, teklifsiz bir biçimde Mal müdürü, vergi kâtibi, evkaf… … Çağatay Osmanlı Sözlük
yeğlemek — i, e Diğerlerinden daha üstün görüp bir şeye yönelmek, yeğ tutmak, tercih etmek Arkadaşlarının nüfuzlu yerlerde bulunmasına karşın o hep kenarda kalmayı yeğledi. H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük
ikram görmek — ağırlanmak Mal müdürü, vergi kâtibi, evkaf memuru gibi her zaman işinin düşeceği nüfuzlu adamlarla senli benli konuşur, odalarına uğradıkça başköşede ikram görürdü. R. H. Karay … Çağatay Osmanlı Sözlük
aqqa — I (Saatlı, Zərdab) ata. – Aqqa, doxdur gəlif inəx’lərə iynə vurmağa (Zərdab) II (Quba, Saatlı) yaşlı, nüfuzlu kişilərə edilən müraciət forması. – Aqqa ağsaqqal kişilərə de:llər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti