- peygamber
- is., din b., Far. peyġāmber
İnsanlara Tanrı'nın buyruklarını bildiren, onları Tanrı yoluna, dine çağıran kimse, yalvaç, yalavaç, elçiBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
peygamber
Look at other dictionaries:
peygamber — (F.) [ ﺮﺒﻤﻐﻴﭘ ] 1. peygamber. 2. haberci … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
PEYGAMBER — (Peyamber) f. Allah tan haber getiren. Allah ı, âhireti, zararlı ve faydalı şeyleri tanıtan. Nebi. (Bak: Mefhar ı kâinat, Muhammed (A.S.M.), Nübüvvet, Resül … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
peygamber ağacı — is., bit. b. Yabani kimyongillerden, Antil Adaları nda ve Venezuela da yetişen, 10 15 m yükseklikte, kışın yapraklarını dökmeyen, reçinesinden gayakol çıkarılan bir ağaç (Guaiacum of cicinale) … Çağatay Osmanlı Sözlük
peygamber balığı — is., hay. b. Dülger balığı … Çağatay Osmanlı Sözlük
peygamber çiçeği — is., bit. b. Mavikantaron … Çağatay Osmanlı Sözlük
peygamber dikeni — is., bit. b. Deve dikeni … Çağatay Osmanlı Sözlük
peygamber üzümü — is. Bir çeşit tatlı, iri üzüm … Çağatay Osmanlı Sözlük
Nuh der, peygamber demez — inanç ve düşüncelerini kolay kolay değiştirmez anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
kimse kendi memleketinde peygamber olmaz — insanların kendi çevrelerinde değeri bilinmez anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
RESÜL — Peygamber. Yeni bir kitap ve yeni bir şeriat ile bir ümmete veya bütün beşeriyete Allah tarafından Peygamber olarak gönderilmiş olan zât. Mürsel de denir. Yeni bir kitap ve şeriatla gelmeyip kendinden evvelki Resülün getirdiği kitap ve şeriatı… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
