- başmürettip
- is., -bi, esk., T. baş + Ar. murettib
Başdizgici
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
başmürettip
Look at other dictionaries:
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
başdizgici — is. Bir basımevindeki dizgicilerin başı, başmürettip, sermürettip … Çağatay Osmanlı Sözlük
mürettip — is., bi, Ar. murettib 1) Dizgici Eli yüzü karalı, elleri dirseklerine kadar sıvalı mürettipler harıl harıl çalışırlarken arada bana bakıyorlardı. O. Kemal 2) sf., esk. Düzenleyen, hazırlayan, sıraya koyan Birleşik Sözler mürettiphane başmürettip… … Çağatay Osmanlı Sözlük
