- başyargıcı
- is., sp.
Başhakem
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
başyargıcı
Look at other dictionaries:
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
başhakem — is., sp., T. baş + Ar. ḥakem Yarışmayı veya oyunu yöneten hakemlerin başı, başyargıcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
yargıcı — is. Hakem Birleşik Sözler yargıcılar kurulu başyargıcı yan yargıcı yardımcı yargıcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
