- türeme
- is.
1) Türemek işi2) dbl. Aynı kökten çıkma, iştikakBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
türeme
Look at other dictionaries:
türeme ünlü — is., dbl. Kelimenin aslında bulunmayan, iç veya ön seste beliren ünlü: azm > azim, Rum > Urum, gepgenç > gepegenç gibi … Çağatay Osmanlı Sözlük
türeme ünsüz — is., dbl. Kelimenin aslında bulunmayan, ön veya iç seste beliren ünsüz: urmak > vurmak, ayva > hayva, fiat > fiyat gibi … Çağatay Osmanlı Sözlük
addan türeme ad — is., dbl. Ad kökünden yapım ekleriyle türetilen ad gövdesi, isimden türeme isim: Ev cil, göz cü lük vb … Çağatay Osmanlı Sözlük
addan türeme fiil — is., dbl. Ad kökünden fiil yapım ekiyle yapılmış fiil gövdesi, isimden türeme fiil … Çağatay Osmanlı Sözlük
isimden türeme fiil — is., dbl. Addan türeme fiil … Çağatay Osmanlı Sözlük
isimden türeme isim — is., smi, dbl. Addan türeme ad … Çağatay Osmanlı Sözlük
iç türeme — is., dbl. Kelimenin aslında bulunmayan bir ünlü veya ünsüzün iç seste belirmesi kral (>kıral), kılıç (>kılınç) … Çağatay Osmanlı Sözlük
ad — 1. is., ddi, Ar. ˁadd 1) Sayma 2) Sayılma Birleşik Sözler addetmek addolunmak 2. is. 1) Bir kimseyi, bir şeyi anlatmaya, tanımlamaya, açıklamaya, bildirmeye yarayan söz, isim: Çocuk, kedi, ağaç, düşünce, iyilik, Ahmet, Ertuğrul birer addır 2)… … Çağatay Osmanlı Sözlük
fiil — is., Ar. fiˁl 1) İş, davranış 2) dbl. Olumlu veya olumsuz olarak çekimli durumda zaman kavramı taşıyan veya zaman kavramı ile birlikte kişi kavramı veren kelime, eylem Birleşik Sözler fiil cümlesi fiil çekimi fiil gövdesi fiil kökü fiil tabanı … Çağatay Osmanlı Sözlük
isim — is., smi, Ar. ism 1) Ad 2) Kişi, insan Biz eskidikçe yaşlarımız yirmiden yirmi bire, yirmi birden yirmi ikiye bastıkça yeni yüzler, yeni isimler katılıyor aramıza. Y. Z. Ortaç 3) dbl. Ad Birleşik Sözler isim babası isim cümlesi isim çekimi isim… … Çağatay Osmanlı Sözlük
